Куба - дел 1

Кога ќе се спомне Куба, сите помислуваат на Кастро, пури, коктели и песочни плажи. И така е, ама Куба не е само тоа... нормално, како и сите што некогаш помислиле да отидат, ни јас не знаев многу работи за земјата освен општо-познатите работи, за политичкиот режим и дека е сиромашна земја во која има стари коли. Ама, знаев дека она што е Куба денес, многу набрзо ќе се смени откако Фидел ја предаде власта на брат му Раул... и доволно беше да одлучам дека оваа е годината да се отиде таму. Другото ќе го проследите во серија на блог-постови.

Скоро сите ме прашуваат „дај раскажи на кратко како си помина“, ама тоа е скоро невозможно... затоа одиме дел по дел, во финансиски детали ќе забегувам во „прочитај повеќе“, да помогнам некој да се осмели да отиде по моите/нашите стапки :)

*** Сите слики се од моето патување и бидејќи сум приврзаник на Криејтив Комонс, ако ги споделувате, линкајте назад на овој блог. Благодарам однапред.

Основни факти за патувањето


Основните факти за земјата ќе оставам да си ги прочитате на Википедија, со тоа што ќе дополнам со личните видувања од патувањето.

• Период: 06.10-27.10 (2011)
• Број на патници: 2
• Авионска релација (*цените се во прочитај повеќе):
• Скопје -> Лондон -> Мадрид -> Хавана
• За во Велика Британија извадена транзит виза
• Тур д (западна) Куба (*идејата е сите овие имиња наскоро да се претворат во линкови): Хавана > островчето Кајо Левиса > Вињалес > Тринидад > Сиенфуегос > Санта Клара > Варадеро > Хавана

• Јазик: шпански; иако домаќините во куќите и вработените во хотелите знаат по нешто англиски, шпанскиот е ултра-корисен ако патувате во своја режија
• Валута - имаат две:
• 1CUC (конвертабилен пезо - peso convertible) = 1USD [и секогаш се држи исто со американскиот долар]
• 1CUP или MAN (национален пезос - peso nacional / moneda nacional) = 1/24CUC [тврдат дека ако јас плаќам 1CUC, тие плаќаат 24CUP, ама некако малку веројатно е со тие пари што ги заработуваат да преживуваат и, иако не признаваат, мојот заклучок упорно е инаетлив дека јас плаќам 1CUC, а тие 1CUP за истата работа]
• Како Европјани, најдобро е да се носат евра кои лесно се разменуваат, за разлика од американски долари за кои земаат 10% провизија при размената
• Виза: Скоро за цел свет треба виза, за Македонија не е потребна благодарение на наследните југословенски гени, само треба да се чуваат 25CUC за аеродромска такса на излез од земјата и тоа во книжни пари. Паметно е да се носи и здравствено осигурување, иако нигде не пишуваше, ни побараа на аеродром во Лондон.

• Што да се носи: лекови (фервекс, линекс, синопен и по некој антибиотик), аутан, паломи многу, хигиенски работи (посебно за женски), креми за сончање со фактор над 20, антибактериски гел за миење раце, ханзапласт, чоколатца, житарици и слични работи што може да ви траат за по пат зашто нема грицки за купување, мастики (се наоѓаат и како бакшиш), чадор, адаптер за американски/европски штекери, испринтани карти и резервации, книга: водич за Куба (кој го немавме и сите ни се чудеа, па купивме на шпански од таму), стари алишта што може да ги подарите на некои симпатични луѓе.
• Патување низ земјата: Иако планиравме да изнајмиме кола на почетокот, за двајца е дефинитивно скапо и неисплатливо, а згора на тоа и патиштата не биле убаво означени и треба екстра да се плаќа за паркинг. За среќа, имаат државни автобуски компании кои овозможуваат превоз за туристи за прифатливи цени со нови кинески автобуси кои се супер опремени и имаат климатизација. Една од нив на која има објавено распоред онлајн е Viazul.com
• Патување низ градовите: сè што има тркала е такси - има државни такси кои се нови автомобили, има локално такси од старите шевролети кои ги застануваат на улица и собираат по неколку непознати по пат, има коко-такси кои се скроз симпатични и се мотори со две седишта и стреа во форма на кора од кокос, бици-такси истата варијанта како коко-такси само со точак и тек-тук се наоѓа по некоја кочија или отворен камион со седишта од двете страни како војнички камиони. Државното такси (и најскапото, ако не ве наседнат локалните за поскапо) е околу 0.5CUC по километар за низ град, како за репер. Градски превоз имаат исто така со кинески автобуси со спуштен под и некои двокатни со отворен кров за туристи. Немаат пешачки премини. Никаде.
• Безбедност: Многу е безбедно. Има полиција на секоја втора раскрсница и тоа имаат многу згодни жени полицајки [некои чуварки на музеи дури се и во цветно-дезенирани црни секси хулахопки :P]. Не почувствувавме во ниеден момент дека некој ќе нè нападне, ограби или киднапира. Единствено досадуваат на улица со прашања кај сте, кои сте, што сте, па ајде амиго да ти продадам пури, да те однесам негде на пијачка за провизија или имам некој болен член на фамилијата или новородено бебе за кои ми требаат пари, па ти како турист можеш да ми дадеш некој долар (како што си ги викам КУК-овите). Нормално, ако ја оставите ташната на маса додека одите во тоалет, веројатноста дека нема да си ја најдете на истото место е голема.

• Сместување: во приватни куќи и државни хотели. Покрај државните хотели, владата им овозможува на луѓето кои сакаат и имаат куќа во нивна сопственост, да издаваат соби. За тоа плаќаат 100CUC месечно, а мора да исполнуваат и стандарди за издавање како: купатило во секоја соба, клима (од оние вградените во ѕид), чиста постелнина, крпи, фрижидер (мини бар) и не многу често и сеф. Цените се движат од 20 до 35CUC од вечер по соба. Нигде немаат четки за вц :))
• Храна: Јадењето секаде беше одлично, немавме ниеден оброк кој не изобилуваше со овошје, ориз, ориз со црн грав (одлично и многу често национално јадење), црн грав како чорба, салати (зелка, краставици, марула, авокадо), риба, пилешко (секогаш карабатак), морски плодови и поретко свинско или телешко. Немаат тетрапак сокови, па за обичен сок секогаш добивавме свежо-цедена комбинација од ананас, портокал и гуава. Бидејќи голем дел од заработените пари од сместување ги даваат за данок, ако сакате да си ги испочитувате домаќините каде што сте сместени, уплатете доручек (3-4CUC) и/или вечера кај нив (7-10CUC) за да заработат нешто од вас.

Општо-народни факти

• Стандард: Платата им е околу 10CUC за работници во пекара и ѕидари, околу 25CUC за лекари и професори. Здравството и образованието им се целосно бесплатни и одлични по квалитет.
• Здравство: имаат едни од најдобрите лекари на светот, имаат многу мала стапка на смртност на бебиња и многу луѓе одат за да се лечат таму (скоро) бесплатно. Лекарите немаат пасоши, а надвор од земјата може да излезат во Венецуела (каде ги трампаат за нафта) и на мисии во Африка (каде ги трампаат за којзнаешто).
• Патувања: Луѓето што патуваат се испратени од државата и најчесто се лекари, професори и спортисти. Затоа веројатно имаат мотивација да учат и покрај малите плати кои ги добиваат за престижните професии.
• Спорт: Иако омилен спорт им е бејзбол, други национални спортови им се бокс, одбојка (во сала и на плажа) и кошарка.
• Сопствеништво: Со оглед на тоа што имаат мали плати и што (до скоро беш)е забрането да се купуваат куќи, можат да се стекнат со имот само ако ја откупуваат куќата од државата на рати со години (со некој вид на бескаматен лизинг), може да наследат имот од родителите или може да разменат куќа за друга ако веќе ја имаат стекнато на некој од погорниве два начина.
• Култура: мешавина од шпанска и африканска, ама она што најмногу го запамтив е тоа дека сите се насмеани, дури и кога питаат на улица, и дека сите имаат чувство и расположение за пеење и играње.

Сите прво ме прашуваат:

• Дали стварно имаат стари коли?

• Да, има шевролети од 50-тите, по некој кадилак, лади од руско време после револуцијата и најнови ганц коли како Kia и некои непознати марки кои најчесто се или државно такси или државно рент-а-кар

• Дали е евтино?

• Евтино е релативна работа, како што кажав погоре кај валутите, сметам дека е поевтино отколку што даваат цени за туристи. Инаку, бидејќи секогаш сметам во пиво колку е скапа една земја, лименка Cristal (полесното) или Bucanero (појакото) се движеа до 1.5CUC во бар/ресторан што е околу 70 денари. Мохитото се движеше од 1.5CUC во помалите градови до 5CUC во популарните барови во Хавана.

• Кај спиевте ако не одевте преку агенција?

• Во касас партикуларес (casas particulares), односно куќи во домашна атмосфера, кај луѓе кои супер ни се погодија и ги трампам сите хотели за нив. Во хотели спиевме само на три места, во два туристички центри и во Вињалес каде што не можевме да најдеме куќа на интернет (таму зажаливме што не отидовме на слепо зашто хотелот беше гнасен, а куќи имаше во изобилство - нè пречекаа еден куп луѓе на автобуската станица).

• Какво ви беше времето во Октомври?

• Времето преку цела година е околу 20-25 степени целзиусови... имаат две годишни времиња: суво и влажно :) Преку лето е влажен период, каде врне попладне/навечер а следниот ден нема ни трага од дождот и е ужасно спарно со температури до кај 30 степени. Во зима (Декември-Февруари) е со пониски температури (15-20 степени), но не врне и е баш пријатно. Овој е период кога е најскапо и кога Европјаните, Канаѓаните и по некој Американец одат на одмор таму за Божиќ. Ние отидовме помеѓу двете сезони, начекавме поевтини цени, немаше премногу туристи, а времето ни беше... средно. На почетокот беше жешко, па имавме 2-3 дена кога се истури од врнење (во Тринидад), па два премногу спарни дена (во Сиенфуегос и Санта Клара), па облачни денови со ветер (во Варадеро).

Пристигнување: Куба - дел 2
Хавана: Куба - дел 3
Кајо Левиса: Куба - дел 4

Вињалес: Куба - дел 5

Тринидад: Куба - дел 6

Сиенфуегос: Куба - дел 7
Санта Клара: Куба - дел 8
Варадеро: Куба - дел 9

Прочитај повеќе:

• Авионска релација:
• Скопје -> Лондон Лутон (Wizzair, повратна околу 90€ со багаж)
• Смена на аеродроми:
• Лондон Лутон -> Лондон Викторија Автобуска (со автобус: EasyBus, повратна околу 19 GBP) и
• Лондон Викторија Железничка -> Лондон Гетвик (со воз: Gatwick Express, повратна 27.4 GBP)
• Лондон Гетвик -> Мадрид -> Хавана (AirEuropa, повратна 400€)
• За во Велика Британија, извадена транзит виза Visitor in Transit за 48 часа, со намена за смена на аеродроми (60€)

Морам да нагласам дека авионски билет од некој европски град е околу 800€, од Софија на пример е веќе над 1200€... но добрата цена ја начекавме затоа што уште од Мај/Јуни секојдневно следевме како се одвиваат цените на многу авио компании, за на крај да начекаме неверојатна понуда со лет преку Лондон на почетокот на Август за во Октомври. Дополнителна среќа е што од Јуни 2011 имаме нова авионска линија со нискобуџетните летови на WizzAir директно од Скопје до Лондон (на ова само колку се имам радувано, тоа неверојатно нешто :)) и иако ни беше потребна транзит виза за да смениме аеродром решивме да се малтретираме со документи и да си платиме 60€ во британската амбасада во Скопје.